باستان‌شناسان سراغ گورهای ناشناخته کوه خواجه رفتند

به گزارش ایسنا، رضا مهرآفرین – رئیس شورای باستان شناسی کوه خواجه در استان سیستان و بلوچستان – تدفین های صخره ای را یکی از آثار برجسته کوه خواجه معرفی کرد که در نقاط مختلف کوه به وفور دیده می شود. از آنها: تاکنون مطالعه مستقلی روی قبرها انجام نشده است و قدمت آنها همواره مورد اعتراض باستان شناسان بوده است. بنابراین لازم بود یک پروژه میدانی برای ساماندهی و مستندسازی این تدفین ها و همچنین ارائه یک گاهشماری دقیق برای آنها انجام شود.

این باستان شناس ادامه داد: گمانه زنی برای ساماندهی قبور محوطه جهانی کوه خواجه در سیستان با حمایت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان و مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با تیمی متشکل از پنج باستان شناس در سطوح بالای کوه خواجه آغاز شد.

عضو هیئت علمی دانشگاه بابلسر با اشاره به اهداف و فرضیه های مطرح شده در این طرح گفت: کوه حاجه مهمترین ویژگی دشت سیستان است که در 20 کیلومتری جنوب غربی زابل به شکل جزیره ای کوچک در دریاچه هامون واقع شده است. حداکثر ارتفاع این کوه از سطح است. طول این دشت 120 متر و قطر آن حدود دو و نیم کیلومتر است.

مهرآفرین افزود: این کوه در اوستا «اوشیدا» ​​نامیده می شود. این کوه حداقل در سه دین زرتشتی، مسیحی و اسلام از قداست خاصی برخوردار بوده است و همین عنصر تقدس همواره آن را به یکی از جذاب ترین مناطق مذهبی سیستان و بلوچستان برای زیارت و تدفین تبدیل کرده است.

رئیس کمیته باستان شناسی خواجه گفت: این کوه علاوه بر قداست، موقعیت ژئوپلیتیکی آن را از قدیم الایام و حداقل از قرن سوم قبل از میلاد به عنوان پناهگاهی امن و قابل دفاع در سطح و دامنه های آن، بناهای قابل توجهی ساخته است. مانند قلعه کافرون، چهل دختر، قلعه کک کهزاد و …. باید ساخته شود.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی، کوه خواجه پس از شهر سوخته، دومین محوطه باستانی سیستان و بلوچستان است که موضوع تحقیقات و کاوش های باستان شناسی قرار گرفته است و تاکنون باستان شناسان و پژوهشگرانی چون اشتاین، هرتسفلد، گولینی، سیدسجادی، محمود موسوی، سرور انیمیتی، سیده لیلا بنی جمالی، کروش محمدخانی و… کوه خواجه و بناهای آن را بررسی و تحقیق کرده اند.

مهر آفرین، عضو هیئت علمی دانشگاه بابلسر گفت: در طرح بررسی فشرده باستان شناسی دشت سیستان در سال 1384، حدود 17 محوطه باستانی در سطح و دامنه کوه خواجه شناسایی شد که با توجه به زمان شناسی نسبی، دو دوره شناسایی شد. استقرار اشکانی – ساسانی و قرون میانه اسلامی. استقرار آن پیشنهاد شده است. علاوه بر بناهای شاخص تاریخی کوه خواجه، آثار و یافته‌های قابل توجهی مانند شومینه، نقاشی‌های دیواری، گچ بری‌ها، گل برجسته، شومینه سنگی و عناصر و تزئینات منحصر به فرد معماری بر اهمیت تاریخی این کوه افزوده است.

انتهای پیام