چین به اولین کشوری تبدیل شد که نمونه‌های سمت پنهان ماه را به زمین می‌آورد

یوکی کیان، زمین شناس ماه در دانشگاه هنگ کنگ، ماموریت های پیچیده Chang’e 5 و Chang’e 6 را به عنوان برنامه های آزمایشی و پایه و اساس پروازهای سرنشین دار آینده چین به سطح ماه می داند. این مأموریت‌ها، مانند مأموریت‌های ماه‌های آپولو در دهه‌های 1960 و 1970، مستلزم فرود فضانوردان روی سطح ماه و پرتاب آنها به مدار ماه است.

اگرچه استراتژی بلندمدت چین برای فرود فضانوردان در ماه طراحی شده است، اما مزایای علمی برای درک منظومه شمسی نیز دارد. نمونه‌های Chang’e 5 جوان‌تر از مواد جمع‌آوری‌شده توسط آمریکایی‌ها و روس‌ها بودند و بیشتر از بازالت‌ها یا گدازه‌های خنک‌شده حاصل از فوران‌های آتشفشانی باستانی ماه تشکیل شده بودند.

دو تیم تحقیقاتی به رهبری چین به این نتیجه رسیده اند که بازالت ها نزدیک به دو میلیارد سال قدمت دارند. یافته‌ای که نشان می‌دهد فعالیت‌های آتشفشانی در ماه حداقل یک میلیارد سال قدیمی‌تر از بازه زمانی استنباط‌شده از نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در طول مأموریت‌های آپولو و قمری است.

چین با راه اندازی Chang’e 6 او در 14 می سال جاری، جاه طلبی های علمی خود را فراتر برد. ماموریت این فضاپیما جمع آوری مواد ماه از سمت همیشه نامرئی ماه و ارسال آن به زمین بود. سمت دور ماه پوشیده از دشت های تاریک وسیعی است که زمانی گدازه های باستانی در آن جاری می شد. در حالی که سمت دور دارای دهانه های کمتر و پوسته ضخیم تر است.

از آنجایی که سمت دور ماه هرگز رو به زمین نیست، برقراری ارتباط مستقیم با ساکنان ماه در آنجا غیرممکن است و دسترسی موفقیت آمیز فضاپیماها به آن را دشوار می کند. برای غلبه بر این مشکل، آژانس فضایی چین به دو ماهواره رله یا رله به نام‌های Quecha و Quecha 2 که قبلاً آنها را به مدار ماه فرستاده بود، تکیه کرد.

Chang’e 6 همچنین یک مریخ نورد کوچک را روی سطح ماه قرار داد که تصویری از مریخ نورد در حال برافراشتن پرچم چین را ثبت کرد. سپس، در 14 ژوئن، موشک نصب شده بر روی ماژول قمری Chang’e 6، ظرف حاوی نمونه ها را به مدار ماه پرتاب کرد. سه روز بعد، مواد به مدارگرد مأموریت فرستاده شد که قبلاً در مدار باقی مانده بود. منتقل شدند.