هانکه و تمجید از سینمای بی‌همتای کیارستمی

به گزارش ایسنا، «مایکل هانکه» بدون شک یکی از برجسته ترین چهره های سینمای بین المللی است که در طول دوران حرفه ای خود فیلم های تحسین شده ای به زبان های فرانسوی، آلمانی و انگلیسی ساخته و کارهای گسترده ای در تلویزیون و تئاتر داشته است.

این کارگردان از زمان ساخت اولین فیلم بلند خود در سال 1989، قاره هفتم، به خاطر آثاری که تسلیم ناپذیر، سازش ناپذیر و اغلب بی احساس است که واقعیت های خشن شرایط انسانی را روشن می کند، شناخته شده است و مرتباً آثار خود را با خشونت های بصری و آزاردهنده نشانه گذاری می کند. imagery یک موضوع برای تقویت موضوع ارائه می دهد.

رویکرد متفکرانه، جذاب و متقاعد کننده او به سینما، لایه لایه در اصالت و ابهام، به نشانه زیبایی شناسی او تبدیل شده است، به این معنی که سادگی به ندرت اصطلاحی است که به فیلم های او نسبت داده می شود. اما به همین دلیل است که عباس کیارستمی را یکی از بزرگان واقعی سینما می داند که توانسته «سادگی در سینما را ایجاد کند که دستیابی به آن بسیار دشوار است».

کیارستمی چهره‌ای از «سینمای موج نوی ایران» با سبکی شاعرانه و ویژگی‌های متمایز، طرفداران بی‌شماری دارد و در آثار پربار خود تعادل بین کمیت و کیفیت را حفظ می‌کند. از اولین فیلم بلندش در سال 1973 تا آخرین فیلمش در سال 2012، او ده ها فیلم ساخت که واقعیت را با داستان، مستند را با واقعیت و سادگی بیرونی را با پیچیدگی درونی ترکیب می کرد.

اینها تنها چند مورد از دلایلی است که هانکه برای کیارستمی چنین احترام قائل است و وقتی از او خواسته شد تا به چشم انداز سینمای معاصر نگاه کند و از کسی که بیشتر آثارش را تحسین می کند نام برد، تنها یک پاسخ داشت: عباس کیارستمی.

هانکه در مورد کیارستمی در مجله دیگر گفت: «او هنوز در نوع خود بی نظیر است. همانطور که برشت گفت، سادگی سخت ترین چیز برای دستیابی است. همه می خواهند کارها را آسان کنند و در عین حال آنها را به کل دنیا متصل کنند. فقط بهترین ها به این امر می رسند. کیارستمی این ویژگی را دارد، رابرت برسون.

مقایسه نام برتولت برشت نمایشنامه نویس و روبر برسون افسانه ای نشان می دهد که هانکه چگونه کیارستمی را حضوری یکپارچه در دنیای سینمای معاصر می داند. این دیدگاهی است که توسط بسیاری از جمله آکیرا کوروساوا و مارتین اسکورسیزی مورد تاکید قرار گرفته است و اسکورسیزی نیز خلوص سازش ناپذیر آن را تحسین کرده است.

این همان سادگی است که هانکه می گوید; این چیزی است که خلق آن بسیار دشوار است و کیارستمی آن را در طول دوران حرفه‌ای خود به خوبی نشان داد. اگرچه عناصر مینیمالیستی زیادی در آثار او وجود داشت، اما کارگردان عموماً نمی پذیرفت که بتوان کارش را به این شکل توصیف کرد.

کیارستمی اعتراف می‌کند که «فیلم‌های من به نوعی مینیمالیسم گرایش دارند»، اما از دیدگاه او فقط چیزهای زائد را حذف کرده است. “عناصری که قابل حذف هستند حذف می شوند، برخی از عناصر روشن می شوند در حالی که برخی دیگر پنهان می شوند یا حتی به تاریکی باز می گردند.”

یک ثانیه در آثار کیارستمی تلف نشد و او چیزی (سادگی) ساخت که همتایانش برای رسیدن به آن تلاش می کردند، طبیعی ترین چیز دنیا.

“مایکل هانکه” به عنوان یکی از بهترین کارگردانان اروپا تاکنون جوایز بسیاری از جمله بهترین کارگردانی جشنواره کن، پنج جایزه فیلم اروپا برای فیلم “پنهان” (2005)، نخل طلای کن را دریافت کرده است. ، جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی زبان، دو نامزدی اسکار، نامزدی جایزه بفتا و پنج جایزه فیلم اروپا برای روبان سفید (2009) و همچنین نخل طلای کن و چهار جایزه فیلم اروپا و یک جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان برای عشق در سال 2012.

بازی های احمقانه، کد ناشناخته، معلم پیانو، زمان گرگ و پنهان از دیگر فیلم های هانکه هستند.

انتهای پیام