نامگذاری شب هفتم محرم | شب هفتم محرم متعلق به کیست؟
[ad_1]
دهه اول محرم از اول تا دهم محرم اول ماه هجری است. در این دهه شیعیان به مناسبت شهادت امام حسین (ع) و یارانش در واقعه کربلا عزادارند. روز نهم افزونه و روز دهم عاشورا نامیده می شود و در ایران این دو روز تعطیل رسمی است.
میرزا جواد ملکی تبریزی در المقربابات می گوید:
«بجاست عاشقان اهل بیت پیامبر (ص) در دهه اول محرم که آثار حزن و اندوه در دل و ظواهرشان هویدا باشد و برخی از لذت های حلال به ویژه در روز نهم را ترک کنند. دهم و یازدهم این ماه، همچون سوگوار برای عزیزانش. و در دهه اول محرم هر روز از امامشان با عبادت عاشورایی یاد کنند.
نامگذاری روزهای دهه
هر شب محرم به نام یکی از شهدا یا قهرمانان یا رویدادهای مرتبط با واقعه کربلا نامگذاری شده است. نام گذاری این شب ها به مرور زمان انجام شده و معنای خاصی ندارد. این کار توسط مداحان و ذاکرین اهل بیت و بر اساس جایگاه شهدای کربلا، نزدیکی هر یک از آنان به نقطه وحدت کربلا که امام حسین (ع) است و همنوایی شور و شوق آنان انجام شد. و التهاب با کانون پر شور شب عاشورا.
برای عزاداری شب هفتم محرم می توانید متن نوحه شب هفتم محرم الحرام ، متن دعای شب هفتم محرم الحرام یا با کمک غصه بخورید
نام شب هفتم محرم چیست؟
عبدالله بن حسین بن علی معروف به علی اصغر، فرزند شیرخوار امام حسین (ع) که در واقعه کربلا کشته شد. او را عبدالله رازی نیز می نامند. قاتل او در کتب تاریخ به نام حرمله بن کال اسدی ثبت شده است. بر اساس برخی منابع متأخر، در میان مردم مشهور است که وی شش ماهه بوده و با تیر سه شاخه کشته شده است. اما به گفته نویسندگان دائرةالمعارف امام حسین در منابع تاریخی و معتبر چیزی در این باره وجود ندارد.
هنگام زیارت منطقه مقدس با عبارت «السلام علی الراضی الصغیر»؛ درود بر این بچه کوچولو. شیعیان آن را باب الحوایی می نامند.
مصیبت علی اصغر علیه السلام جان حسین علیه السلام را به خطر انداخت که گریه کرد و به خدا گفت: خدایا بین ما و این قوم داوری کن. آنها ما را به کمک فراخواندند، اما مصمم هستند که ما را بکشند. در این هنگام صدایی از آسمان بلند شد که می گفت: یا حسین(ع) نگران اصغر(ع) نباش، پرستاری در آسمان آماده است تا از او پرستاری کند.
پس شب هفتم، شب قناعت است; حسین (ع) پس از شهادت همه یاران و جوانان خود، فرزند کوچک خود را به میدان آورد. هنگامی که علی اصغر را نیز قربانی کردند، گردن خود را بر قضای خدا نهاد و به خدا گفت: خدایا! از وقتی این صحنه ها را می بینید تحمل این بلاها برایم آسان می شود.
[ad_2]