درمان بی خوابی ⭐️

بی خوابی اختلالی است که با مشکلات مداوم در شروع، حفظ، تثبیت یا کیفیت خواب مشخص می شود. افراد مبتلا به بی خوابی علیرغم داشتن زمان کافی برای خواب، با خواب خود دست و پنجه نرم می کنند و همچنین پس از بیدار شدن از خواب بیش از حد در طول روز و سایر اختلالات عملکردی را تجربه می کنند. بر اساس مطالعات و بررسی های مختلف، کارشناسان خواب تخمین می زنند که 10 تا 30 درصد از بزرگسالان امروزه با نوعی بی خوابی زندگی می کنند.

درمان بی خوابی معمولاً شامل داروهای خواب، درمان شناختی-رفتاری خاص بی خوابی (CBT-i) یا ترکیبی از این دو است. تغییرات مثبت در شیوه زندگی می تواند علائم بی خوابی را در برخی افراد کاهش دهد. واقعا “بهترین درمان برای بی خوابی” وجود ندارد. توصیه های درمانی خاص به بی خوابی کوتاه مدت یا مزمن بیمار و همچنین سابقه پزشکی آنها بستگی دارد.

برای دریافت پک بی خوابی روی لینک زیر کلیک کنید:

بسته بی خوابی را دریافت کنید

تشخیص اختلال بی خوابی

قبل از شروع درمان بی خوابی، باید با یک پزشک یا روانپزشک دارای مجوز مشورت کنید تا در مورد علائم خود صحبت کنید و تشخیص دهید. معیارهای تشخیصی بی خوابی عبارتند از: مشکل در شروع یا حفظ خواب، بیدار شدن زودتر از حد مطلوب و مقاومت در برابر رفتن به رختخواب در یک ساعت معقول. این علائم باید حداقل به مدت 3 ماه با فرصت های کافی برای خواب شبانه رخ دهد. علاوه بر این، برای تشخیص بی خوابی، باید یک یا چند مورد از علائم زیر را در طول روز تجربه کنید:

• خستگی یا بی حالی
• اختلال در حافظه، تمرکز یا توجه
• اثرات منفی بر عملکرد اجتماعی، خانوادگی، شغلی یا تحصیلی
• تحریک پذیری یا کوتاهی مزاج
• خواب‌آلودگی مفرط در طول روز
• بیش فعالی، تکانشگری، پرخاشگری یا سایر مشکلات رفتاری
• افزایش خطر خطا و تصادف
• کمبود انگیزه یا انرژی

تشخیص بی خوابی شامل یک معاینه پزشکی استاندارد و همچنین یک پرسشنامه است. این روش ها به پزشک شما اجازه می دهد تا تشخیص دهد که آیا بی خوابی شما یک بیماری جداگانه است یا اینکه آیا علائم بی خوابی را به دلیل یک بیماری زمینه ای یا اختلال پزشکی تجربه می کنید. ثبت الگوهای خواب شبانه، دوره های بیداری و مصرف الکل و کافئین در دفترچه خاطرات خواب به مدت یک تا دو هفته قبل از این قرار می تواند به پزشک کمک کند تا این اختلال را تشخیص دهد.

بسته به نتایج این آزمایش اولیه و پرسشنامه، پزشک ممکن است یک مطالعه خواب شبانه را توصیه کند که در خانه یا در یک مرکز تخصصی خواب انجام می شود. این آزمایش‌ها همچنین می‌توانند در طول روز برای اندازه‌گیری تأخیر خواب یا مدت زمانی که طول می‌کشد تا به خواب بروید و احساس و عملکرد شما در طول روز اندازه‌گیری شود. علاوه بر این، پزشک ممکن است اکتی گرافی را تجویز کند، یک آزمایش نظارتی که از شما می‌خواهد هنگام خواب تا دو هفته از حسگرهای بدن استفاده کنید. همچنین ممکن است برای رد کردن بیماری های زمینه ای که باعث علائم بی خوابی می شوند، آزمایش خون تجویز شود.

بی خوابی مزمن شامل علائمی است که حداقل سه بار در هفته به مدت حداقل سه ماه رخ می دهد. تا زمانی که این معیارها رعایت شود، این وضعیت بی خوابی حاد یا کوتاه مدت در نظر گرفته می شود.

درمان بی خوابی مزمن

درمان بی خوابی مزمن شامل دو هدف اصلی است: بهبود کیفیت و مدت خواب و کاهش اختلالات مرتبط با روز. یک استراتژی درمانی برای بی خوابی مزمن معمولا شامل حداقل یک مداخله رفتاری، اغلب به شکل درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی (CBT-i) است. اگر درمان و سایر مداخلات رفتاری مؤثر واقع نشدند، پزشک ممکن است نوع خاصی از داروهای خواب را توصیه کند.

درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی

CBT-i به عنوان یک گزینه درمانی خط اول برای بی خوابی در نظر گرفته می شود زیرا خطرات سلامتی مرتبط با داروهای خواب را به همراه ندارد. در بیشتر موارد، درمان CBT-i توسط روانشناس دارای مجوز آموزش دیده در این نوع درمان ارائه می شود. این درمان بر شناسایی اضطراب هایی که افراد مبتلا به بی خوابی اغلب در مورد خواب دارند و سپس جایگزینی آن اضطراب ها با باورها و نگرش های سالم تر متمرکز است. علاوه بر این، این نوع درمان ممکن است شامل یک یا چند جزء زیر باشد:

• آموزش خواب و سلامت: آموزش بیماران در مورد الگوهای خواب سالم و عادات سبک زندگی می تواند به آنها کمک کند تا بفهمند چرا علائم بی خوابی را تجربه می کنند. به طور خاص، بهداشت خواب بر افزایش رفتارهایی تمرکز دارد که کیفیت و کمیت خواب را بهبود می بخشد و در عین حال رفتارهایی را که باعث مشکلات خواب می شوند حذف می کند. به عنوان مثال، یک درمانگر ممکن است توصیه کند هر روز در زمان‌های خاصی به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید، در حالی که از الکل و کافئین در ساعات قبل از خواب اجتناب کنید.
• کنترل محرک: بسیاری از افراد مبتلا به بی خوابی فقط به این دلیل که نمی توانند بخوابند، اضطراب را تجربه می کنند که می تواند علائم آنها را بدتر و طولانی تر کند. کنترل محرک شامل یک سری مراحل است که می توانید برای کاهش این اضطراب ها و ایجاد رابطه مثبت با منطقه خواب خود بردارید. این مراحل شامل رفتن به رختخواب زمانی که احساس خستگی می کنید، استفاده از تخت خود فقط برای خواب و رابطه جنسی و تنظیم زنگ ساعت برای هر روز صبح است. درمانگران CBT-i اغلب افراد خواب‌آلود را تشویق می‌کنند که اگر بعد از 10 دقیقه دراز کشیدن در رختخواب نمی‌توانند بخوابند، برخیزند و تنها زمانی که احساس خستگی و خواب آلودگی می‌کنند، به رختخواب بازگردند. کنترل محرک همچنین از چرت زدن در طول روز جلوگیری می کند.
• محدود کردن و فشرده کردن خواب: هدف از این دو روش بهبود کیفیت و کمیت خواب با کاهش زمان دراز کشیدن فرد در رختخواب است. پزشک CBT-i می تواند از یادداشت های روزانه خواب بیمار برای تعیین مدت زمان خواب آنها در هر شب در مقایسه با مدت زمانی که در رختخواب بیدار است استفاده کند. محدودیت خواب شامل کاهش زمان صرف شده در رختخواب است، در حالی که فشرده سازی خواب یک فرآیند تدریجی است، اما هدف هر دو روش رسیدن به یک هدف است: زمان کمتر در رختخواب و بیدار شدن در هر شب.
• آرامش عصبی: متخصصان خواب تعداد انگشت شماری از تکنیک های آرام سازی را شناسایی کرده اند که می تواند برای افراد مبتلا به بی خوابی مفید باشد. اینها شامل تمرینات تنفسی، آرامش عضلانی و مدیتیشن است که به شما در نظارت بر عملکردهای مختلف بدن بر اساس فشار خون، تنفس و ضربان قلب و سایر معیارها کمک می کند. همچنین، این تکنیک ها می توانند علائم بی خوابی را کاهش داده و خواب موثر را بهبود بخشند.

داروهای بی خوابی

قبل از مصرف هر گونه داروی بی خوابی حتما با پزشک خود مشورت کنید. برای بسیاری از افراد، زمانی که تکنیک‌های آرام‌سازی و سایر روش‌های CBT-i در بهبود خواب آن‌ها مؤثر نباشد، دارو آخرین راه‌حل پس از کنترل محرک است. داروهای بی خوابی به چند دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:

• بنزودیازپین ها: بنزودیازپین ها که به اختصار BZD نامیده می شود، دسته ای از داروهای روانگردان هستند. در مجموع پنج BZD توسط سازمان غذا و دارو برای درمان بی خوابی تایید شده است، از جمله آنهایی که اثرات کوتاه، متوسط ​​و طولانی اثر دارند. در واقع، BZD ها به دلیل پتانسیل بالای اعتیاد و وابستگی به طور کلی برای درمان طولانی مدت بی خوابی توصیه نمی شوند. هر پنج BZD برای بی خوابی به عنوان مواد کنترل شده در جدول IV توسط اداره مبارزه با مواد مخدر ایالات متحده (DEA) طبقه بندی شده اند. علاوه بر این، افرادی که این داروها را مصرف می کنند اغلب اثرات آرام بخش آنها را تحمل می کنند.
• غیر بنزودیازپین ها: این دسته از داروها (به اختصار داروهای Z) برای ارائه تسکین مشابه BZD و در عین حال کاهش عوارض جانبی و پتانسیل سوء استفاده ایجاد شده است. با این حال، داروهای Z (مانند Ambien) نیز نیاز به نسخه دارند و توسط DEA به عنوان مواد کنترل شده در جدول IV طبقه بندی می شوند.
• آگونیست ملاتونین: در عصر، زمانی که نور طبیعی شروع به محو شدن می کند، غده صنوبری مغز شما ملاتونین تولید می کند، هورمونی که باعث خواب آلودگی و آرامش شما می شود. دارویی به نام راملتون به عنوان آگونیست گیرنده ملاتونین عمل می کند و می تواند برای درمان بی خوابی مربوط به به خواب رفتن یا ماندن در خواب استفاده شود. اثرات راملتئون نسبت به داروهای BZD و Z کمتر مشخص است، اگرچه بیماران اغلب دچار سرگیجه، حالت تهوع و خستگی می شوند.
• آنتاگونیست گیرنده اورکسین: اورکسین ها انتقال دهنده های عصبی در بدن هستند که احساس خواب آلودگی و بیداری را تنظیم می کنند. دارویی که به نام سووارکسانت شناخته می شود به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده اورکسین عمل می کند و می تواند به عنوان یک درمان خواب آور یا حفظ خواب برای بی خوابی استفاده شود. Suvarexant یک ماده کنترل شده در جدول IV است.
• داروهای بدون برچسب: برخی از داروهایی که در درجه اول برای درمان سایر بیماری ها طراحی شده اند نیز می توانند علائم بی خوابی را کاهش دهند. اینها شامل داروهای ضد افسردگی و برخی از داروهای ضد روان پریشی است. آنها ممکن است در برخی موارد تجویز شوند.
• داروهای بدون نسخه: برخی از آنتی هیستامین های بدون نسخه دارای خاصیت آرام بخشی هستند و می توانند به عنوان خواب آور عمل کنند. همچنین مکمل های ملاتونین در دسترس هستند که برای کمک به تعادل سطح ملاتونین در بدن شما طراحی شده اند. اگرچه آنها نیازی به نسخه ندارند، همیشه قبل از امتحان یک گزینه بدون نسخه با پزشک خود صحبت کنید.

برای دریافت پک بی خوابی روی لینک زیر کلیک کنید:

بسته بی خوابی را دریافت کنید

در نهایت، یک راهنمای کلی برای گزینه های طبیعی درمان بی خوابی این است که در طول تاریخ، مردم از مکمل های گیاهی مانند سنبل الطیب و کاوا برای کاهش علائم بی خوابی و بهبود خواب خود استفاده کرده اند. برخی از یافته های اخیر نشان می دهد که این مکمل ها ممکن است آنطور که قبلا تصور می شد موثر نباشند. سنبل الطیب و کاوا هر دو با عوارض جانبی ناخواسته همراه هستند و به طور کلی برای درمان بی خوابی توصیه نمی شوند.

منبع:

https://www.sleepfoundation.org/insomnia/treatment